De wreedheid, de onmenselijkheid, het monstruositeit van het Syrische regime

Gisteren, vrijdag 23 april 2021, overleed Nabil Ghaleb Khair (foto) op 54-jarige leeftijd in de gevangenissen van Assad na meer dan dertig jaar opsluiting, waarvan twintig jaar in de hel van de Saidnaya-gevangenis.Nabil is geboren in 1967 in de stad Al-Qanawat, ten noorden van de stad Sweida, de regio waar ik vandaan kom.

Zoals veel jongeren in de regio werkte Nabil in Libanon om zijn familie te helpen, en het was in Libanon dat hij op 4 juni 1991 door de inlichtingendiensten van het Syrische regime werd gearresteerd. Hij werd al snel overgebracht naar een van de ergste detentiefaciliteiten, de zogenaamde Palestine Branch in Damascus, waar hij ongeveer zes maanden verbleef, gedurende welke periode hij werd gemarteld, verscheidene tanden verloor en zijn kaak gebroken werd.

Nabil werd nooit in staat van beschuldiging gesteld, er werd geen duidelijke beschuldiging geuit, hij werd gearresteerd op basis van een rapport dat was geschreven door een agent van Assad, het sinistere moukhabaratequivalent van de Stasi. Hij werd door een militaire rechtbank zonder de aanwezigheid van een advocaat ter dood veroordeeld, waarna het vonnis werd omgezet in levenslange gevangenisstraf.

Nabil kreeg niet de kans zich te verdedigen of een advocaat in de arm te nemen, en hij kon gedurende de “onderzoeks- en procesperiode” geen contact opnemen met zijn familie. Na het proces werd hij overgebracht naar de Saidnaya-gevangenis, waar hij tot 2005 veertien jaar zonder bezoek heeft doorgebracht.

Met het begin van de Syrische revolutie heeft het regime de Saidnaya gevangenis leeggehaald van voormalige gevangenen om demonstranten te sturen, Nabil is toen overgeplaatst naar de centrale gevangenis van Sweida op 25 juni 2011, hij is daar gebleven tot zijn dood gisteren.Dit is hoe het anti-imperialistische paradijs van Assad altijd is geweest, jonge mensen zonder toekomst worden gedwongen om als arbeiders in het buitenland te gaan werken en zelfs als ze hun land verlaten en het aan de Assads overlaten zijn ze niet veilig voor diens tirannie.

Nabil heeft meer jaren in de gevangenis doorgebracht dan Mandela, zonder duidelijke reden. Zijn enige ervaring was armoede, waardoor hij gedwongen werd in Libanon te gaan werken, als gevolg van de overname van de staat door een maffiaclan die als enig doel heeft zichzelf te verrijken, en vervolgens tot zijn dood te worden gemarteld in de kerkers van Assad. Moge hij rusten in vrede.